Merhaba Arkadaşlar,
17 Mart 2003 yılında başladığım Kendo maceramın 20. yılını da doldurmuş bulunmaktayım.
OMG
Aslına bakarsanız bu süreç ilginç bir şekilde çabuk geçti , en azından ben bu şekilde hissediyorum.
Türkiye'de Kendo'nun ilk bir kaç yılı içerisinde veya emekleme yıllarında başlamış olmak elbette ki birlikte bir çok güzel anıyı da beraberinde getiriyor. :)
Kendo'ya en iyi arkadaşım/kardeşim ile birlikte başlamak sanırım benim için ayrıca büyük bir şans oldu diyebilirim. Şemseddin Moldibi (5.Dan) ile gençlik yıllarımızdan beri arkadaşız. Kendo ile birlikte paylaştığımız ne çok anımız oldu.
Ayrıca cidden çok ama çok güzel dostluklar kurma imkanı yaşadım. Güzel insanlarla tanıştım, Kendo paylaştık.
Eşim ile ilk defa Dojo da karşılaştık :)
Bir çok kaliteli öğretmene sahip olmakla beraber , bir çok ünlü ve düzgün yüksek seviyeli hocalarla çalışma imkanına sahip oldum. Kendi hocam ile Livio Lancini (7.Dan - Kyoshi) tanışmam ve gene onun sayesinde de bir çok italyan dostum oldu.
Türkiye'de iken kendi kulübüm olan SoShinKai ile birlikte bana güvenen ve Kendo'yu sevdirebildiğime inandığım ve kimilerine göre Öğretmen-Öğrenci ama benim için Abi-Kardeş ilişkisinin en güzelini yaşadım.
Türk Kendosu için önemli olan bir çok ilke şahitlik yaparken, bazılarına bizzat yardımcı olabildim.
Kendo benim için her zaman sonsuz bir bilim olsa bile, aynı zamanda kişisel ihtiyacım olan bir ilaç görevi de gördü.
Günümüzdeki adı "Dikkat eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu" olan İngilizce karşılığının kısaltılmışı ADHD ile çok küçük yaşlardan beri mücadele ediyorum. Elbette ki benim çocukluğumda adı bu şekilde değildi. Genel halk arasında "Kurtlu çocuk" veya "Yaramaz çocuk" başka bir değişle "Bi yerinde durmuyor" gibi çeşitli isimler veriliyordu.
Ancak, Kendo sayesinde büyük bir oranda bu derdime de çare bulunmuş oldu.
Bugün sadece basit bir 5.Dan olarak yoluma devam ediyorum. Seneye bir aksilik çıkmaz ise, 6.Dan sınavıma gireceğim. Kendo'ya başladığımda hayalim bir gün ve ömrüm de yeterse 5.Dan olmaktı. Şu anda önüme daha büyük hayaller ve hedefler koyuyorum.
Ama görüyorum ki, hem hala kendimi yeni başlamış gibi hissediyorum hem de sağ olsun eşimin desteği ile daha da ilerileri görebileceğimi fark ediyorum. Hedefim artık daha yüksek bir nokta olan 7.Dan seviyesine ulaşmak. Yapabilecek miyim? ... inanın bende bilmiyorum. Ama çalışmaya devam. :)
Umarım bir gün siz değerli okuyucularımla bir araya gelebilir ve birlikte Kendo paylaşırız.
Ve belki bir 20 yıl daha sonra ben bu yazıyı okurum ve kendi kendime eğlenirim. "Hala kendo yapıyorum ama hala "Men" vuramıyorum diye bir yandan gülerken diğer bir yandan çok değerli bir 8.Dan hocamın kulaklarını çınlatırım. Çünkü kendisi hala en doğru "Men" vuruşunu arıyor.
Belki de ben bulurum :P .... olduuu canımmm..
20 yıllık maceralarımı bu satırlarla sizlerle paylaşıyorum. Umarım ne kimseyi kırmışımdır ne de üzmüşümdür.
Saygılarımla
:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder