Öncelikle bir süredir yazmak istediğim bu konu hakkında çok düşündüğümü belirtmek istiyorum.
Kimsenin beni yanlış anlamamasını da ayrıca rica ediyorum.
Son dönemlerde izlediğim “Dan Sınavları” sonrasında özellikle sınavından başarısızlıkla ayrılanlara bakıyorum. En son ben de aynı şekilde 6.Dan sınavımdan başarısızlıkla çıktım.
Ancak, bugün iki konu hakkında yazmak istiyorum. İlki sınav sonrası tutumumuzu konuşmalıyız bence.
Bir seviye sınavına girdiğimiz zaman ve başarılı olduğumuz zaman öncelikle bu “benim başarım” diyoruz , orada bulunan jüri üyeleri birer dost ve hoca konumunda daha da yükseliyor. Nezaketen hocanıza be sizinle çalışmış olan dostlarınıza teşekkür ediyoruz.
Eve mutlu ve gururlu dönüyoruz. Dönüş yolunda kendi kendimize “biraz dinlenmeyi hak ettim” veya “yeni bir şeyler deneyebilirim artık” diyenleriniz çoğunlukta.
Peki sınavında başarısız olanlar ne yapıyorlar?
Önce kendimden bahsedeceğim, sınavımı bitirip yerime geçtiğimde kaldığımı zaten düşünüyordum. O yüzden kendime ilk önce yeni bir tarih hedefi koydum. Sonrasında da sıcağı sıcağına sınavda neleri yaptığımı hatırlamaya çalışıp , ne konularda doğru ve yanlışlarım olduğunu düşündüm.
Sınav sonuçları asılınca benimle sınava giren bir çok insan eşyalarını toplayıp evlerine doğru uzaklaştılar. Kataları izlerken geriye bir avuç insan kalmıştı.
Ben ve benimle birlikte bekleyenler sanırım Kendo yolunda başarılı olmayı en çok isteyeneler olarak orada kalıp, jüri üyelerinden sınavlarımıza dair yorumlarını almak isteyenlerdi.
Nerede hata yaptığımı bilmezsem , hatalarımı nasıl düzeltebilirim ki !
Elbette ki duymam gerekenleri duyduktan sonra telefonuma tüm notlarımı yazdım ve üzerine düşünüp daha çok çalışmak için dojoda çalışmalarıma devam ettim.
Peki ya diğerleri ? Her hangi bir bilgi almadan ayrılanlar ne yapıyorlar şimdi?
Bence onlar için ilk şey sanırım “kötü bir jüriye denk geldim” düşüncesi ile bir başka bir sınav arayışına gidiyorlar, daha az jüriye kızmış olupta az da olsa hatayı biraz da kendisinde görenler “daha bu seviyeye gelmemişim” diyebiliyor ve en son da ise tüm sorumluluğu üzerine alabilen ve bunun üzerine iyi ve kötü kararlara daha yakın olanlar.
İyi karar, dojoya dönüp daha çok çalışmak ve hocalarından nasihatlar almaya devam etmek. Kötü karar ise her şeyi olduğu gibi bırakmak ve bazen tamamen bırakmak da dahil buna.
Bu yola ömür boyu süren bir öğrenim ve araştırma sürecini bilerek çıktığımızı düşünüyorum. Her sendelediğimiz ve düştüğümüzde vazgeçersek asla ileriye varamayız.
Peki bir de diğer taraftan da konuyu inceleyelim. Bir zamanlar (yaklaşık olarak 10-15 yıl kadar önce) bir Sandan (3.Dan) sınavından beklenti çok farklıydı.
Temel teknikleri çok iyi bir düzeyde uygulamanız beklenirdi. Ama bugün söylenmemiş kriterlere baktığınız zaman sınava girenlerden “seme” göstermelerini bekliyoruz.
Elbetteki anlıyorum, zaman değişti ve daha da ilginç olan ise Kendo’da değişiyor. Bugün bir jüride görev almak istemeyen bir sürü kişi tanıyorum. Bazılarının seviyesi gayet yüksek hatta.
Sebebini sorduğum zaman ise haklı olarak kriterlerin sınav şartlarını zorlaştırdığını ve en sonunda da “jürideki kötü adam” olmak istemiyor oluşları.
Sorun nerede peki?
Bana göre sorun en başta yatıyor.
Bugün yeni başlamış birine kalkıpta “fumikomi yapabiliyor” diyerekten “İkkyu” (1.Kyu) verilirse, ilerleyen zamanda aynı kolaylığı daha sonraki seviye sınavlarından da bekleyecektir.
O zaman sorun sadece öğrenci de mi?
Kesinlikle hayır !
Bana göre asıl problem yukarıda da dediğim gibi en başta saklı. O öğrenciyi karşısına alıpta gerekenleri doğru ve açık bir şekilde anlatmayan , belki devam etmez korkusu ile gerçekleri saklayan ve daha da kötüsü öğrencisi mutlu ve başarılı görünsün diye en hafif şekilde çalışmalar ile gözünü boyayan öğretmenler suçlu diye düşünüyorum.
Bunu daha önce hemen hemen her yerde gördüm.
Sonra sınava çıkan iki kişi düşünün, birbirinden farklı şekillerde çalışmışlar. Biri çok çalışmış ve usanmadan çabalamış, diğeri ise dojoda biraz suburi ve biraz kilon çalışarak yüksek özgüvenle sınava gelmiş.
Sonuçta çok çalışan arkadaşımız geçerken , diğeri çeşit çeşit bahaneler veya farklı bir motivasyon ile eve geriye dönüyor oluyor.
Zamanına , parasına ve emeklerine değer verilmeden kendisinden “Kendo” yapması bekleniyor.
Mutlaka önce kendinizin hocası olmayı öğrenin!
Sonra nasıl bir Kendo yapmak istediğinize karar verin!
Aynı yolu daha önce gitmiş veya giden diğer Kendocuları bulun ve onlarla çalışın!
Paylaşmayı evet ne biliyorsanız dürüstçe paylaşmayı ve hiç bir şeyi saklamamaya özen gösterin!
Her zaman gülümseyin! (bu bir dostumun tavsiyesi ve sonuna kadar önemli olduğuna inanıyorum)
Teşekkür ederim
Saygılarımla
